
það er svo vont, svo ótrúlega vont. ég skil þetta ekki, ég sem var svo viss. virðist alltaf vera svo viss en hvað ef þetta voru bara mistök. mistök sem höfðu ekki átt að eiga sér stað. þunginn hellist yfir og ég get ekki hætt að hugsa. ligg bara hérna og vonast til að hann hringi, vonast til að hann segji eitthvað. dagarnir líða svo hægt og alltaf held ég í vonina. oh heimska heimska ég hefði ég bara hlustað, hefði ég bara sleppt þessu. þori ekki að hringja, vil ekki senda sms og ekki kemur hann á msn. ég ætla aldrei að læra af reynslunni, ég læt þetta bara gerast aftur og aftur. fuck it, fuck him. i don´t give a shit.. hans missir. hann getur bara átt sig, ég er hvortið er of góð fyrir hann.
sæturnar minar ég sakna ykkar vona að þið farið að láta sjá ykkur sem fyrst, þarf að fara að upplifa einhvern skandal.. ekki það að ég geri ekki nóg af þeim, langar bara að hafa ykkur upplifa gömlu góðu dagana. þar sem við vorum ekki hræddar að sína hverjar við vorum og hvernig við vorum. þegar okkur var allveg sama hvað allir aðrir sögðu því álit annara skipti engu, bara að við gátum fengið að vera ið sjálfar í friði. sæturnar mína komið og við gerum þetta jólafrí eitt það eftirminnilegasta í sögunni:) komið heim sem fyrst:*