huh?

andvaka, hnútur í mallanum sem blandast við drullupestina og örann hjartsláttinn.. hvað í andskotanum er ég að hugsa? ég má ekki vera að því að standa í svona fkn veseni. afhverju get ég ekki fkn gleymt honum labbað í burtu eins og ég geri alltaf. það er ekki eins og hann sé eitthvað sérstakur. hann er bara einn af þeim.. ein talan í viðbót sem ég náði að hrekja í burtu. andskotinn. afhverju kem ég honum ekki út úr hausnum minum!!!!

hvað er að gerast með mig. græt og veit ekki einu sinni afhverju. ég hef ekkert til að gráta yfir svo afhverju er ég svona tilfinninganæm. horfi á sjálfa mig í spegli og þekki ekki spegilmyndina. hver er ég eigilega??