hér sit ég og hugsa hvað var það sem leiddi okkur saman?? hvernig enduðum við sem bestu vinir, við sem erum svo ólík.. hvers vegna féll ég fyrir þér þegar ég sá þig fyrst og afhverju get ég ekki tekið augun af þér þegar ég sé þig enn í dag. hvernig geturu farið svo lengi frá mér og þegar þú kemur aftur allt verið eins og við höfðum sést í gær. afhverju smellum við saman eins og púsluspil?
ef við eignust vini þegar við erum lítil er okkur þá bara ætlað að vera vinir að eilífu? hvers vegna? við vöxum öll í sitthvorar áttir afhverju þurfum við þá að vera vinir. afhverju höngum við með fólki sem okkur líkar ekkert sérlega mikið við og afhverju treystum við þeim? afhverju treystum við öðru fólki? afhverju hef ég þörf fyrir að segja einhverjum mín leyndarmál, þegar ég veit að það er enginn sem getur haldið kjafti.
afhverju laðast ég að strákum sem eru ekki þess virði að vera með, sem ég veit að verða ekki góðir við mig, sem ég veit að ekkert muni endast. og afhverju hleyp ég þegar góðu gauranir koma, gaurar sem myndu gera allt bara til að vera með mér. afhverju?? er þetta hræðslan eða eru hinir bara miklu meira spennandi??