bloggeddýblogg

sit hér allveg sjúklega einmanna, veit ekkert hvað ég á að gera. það er eins og það vannti eitthvað, einhvern. ég veit hvorki hvað ég vil né hvern ég vill eða hvort ég muni nokkurn tímann fá einhvern yfirhöfuð. sakna þess mest að hafa einhvern hjá mér, einhvern sem ég get talað við, einhvern sem ég get sagt allt. sakna þess svo mikið að geta ekki þrætt við einhvern, orðið pirruð því hann heldur mér of fast.

kannski er þetta bara tímabundið. já þetta er bara tímabundið. ég þarf engann til að fullkomna mig, ég er fullkomin. kærastar eru bara vesen, þeir eru bara til að gera vesen um. haltu mér, NEI ekki svona fast. kysstu mig, æjh ekki svona blautt. elskaðu mig, afhverju segistu aldrei elska mig. svaraðu, svarðu, hvað gerði ég núna. ekki fara ég meinti þetta ekki, okei farðu ef þú vilt mér er sama, NEI mér er ekki sama. komdu vertu hjá mér! EKKI!!!

yup bara vesen. eða hvað, er það kannski ég sem er vandamálið? nei það getur ekki verið.