...!

We were as one babe, for a moment in time and it seemed everlasting that you would always be mine, Now you want to be free so I'm letting you fly, cause I know in my heart babe our love will never die...

það koma skil í lífi okkar allra, þar sem við þurfum að kveðja. kveðja þann sem við elskum, kveðja þann sem okkur þykir óendanlega vænnt um. stundum kemur hann/hún aftur, stundum ekki. það er alltaf sárt að kveðja en stundum er það bara of sárt og við viljum ekki trúa því að þetta sé virkilega að gerast. þarftu að fara? afhverju? geturu ekki bara verið hérna, hjá mér? æjh ekki fara eg á eftir að sakna þín svo mikið! fótspor eru skilin eftir, sem hverfa seint og jafn vel aldrei. sumir eru teknir frá okkur, aðrir fara sjálfviljugir. sorgin, tárin og söknuðurinn sem fylgir oft er óbærilegur og maður hugsar með sér afhverju hann/hún. sumir eru hræddir við að sýna tilfinningar sínar aftur og hjartað leggst í hálfgerðan dvala. þú ýtir öllum í burtu frá þér, þú villt bara vera í friði...

...loks kemstu yfir þetta en hvað þá?! stundum kemur fólkið aftur og rústar öllu, og þú finnur óveðrið sem hafð linnt byrja aftur. bítur á jaxlinn og brosir því hann/hún má ekki sjá að þú hafir virkilega saknað hans/hennar. segjir við sjálfan þig "þetta verður allt í lagi" en í alvöru verður þetta bara allt í lagi?!? verður allt bara alltaf allt í lagi?!?